Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich

UZASADNIENIE

Powódka M. Ś. wystąpiła do tut. Sądu z pozwem przeciwko pozwanemu J. Ś., w którym domagała się zasądzenia alimentów w kwocie po 1.200,00 zł miesięcznie w miejsce alimentów orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich z dnia 23 lutego 2007 roku w sprawie o sygn. akt: III RC 89/06 w kwocie 400,00 zł miesięcznie, płatnych do 10 – go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności oraz zasądzenie kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż nie jest w stanie utrzymać się ze skromnej emerytury w kwocie 1.077,87 zł jak i z alimentów płaconych przez pozwanego . Wysokie koszty utrzymania generuje jej zdaniem przede wszystkim odpłatność za mieszkanie oraz media. Kwoty te wraz z wydatkami na leki wynoszą prawie 1.000 zł miesięcznie. Korzysta również z częściowo płatnej opieki zdrowotnej, rehabilitacji na co przeznacza miesięcznie nawet kilkaset złotych. Gdyby nie pomoc bliskich nie byłaby w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb jak wyżywienie, ubrania, środki czystości. Podała, że pozwany od wielu lat przebywa w Stanach Zjednoczonych, alimenty pobierane są przez komornika sądowego bezpośrednio z jego emerytury.

Adwokat E. D., ustanowiona kuratorem dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 08 września 2004r. sygn akt I ACa 472/04 zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 25 września 2003r. sygn akt XVIII RC 2830/03 rozwiązano przez rozwód małżeństwo J. Ś. i M. Ś. z winy pozwanego J. Ś. (k. 5-6 w aktach III Rc 89/06). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich z dnia 23 lutego 2007r. sygn akt III RC 89/06 zasądzono od pozwanego na rzecz powódki alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie począwszy od dnia 20 marca 2006r. płatne do dnia 20-go każdego miesiąca z góry do rąk powódki, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat (k. 234 w aktach III Rc 89/06).

W trakcie małżeństwa strony prowadziły działalność gospodarczą w branży tekstylnej, która przynosiła znaczne dochody, poziom życia stron był wysoki. Po rozwodzie, przed Sądem Rejonowym w Katowicach pod sygn akt II Ns 891/05 toczyło się postępowanie o podział majątku dorobkowego w skład którego wchodziły nieruchomości o wartości ok. 600.000,00 zł, majątek firmy o wartości 1.600.000,00 zł oraz pasywa w postaci zaciągniętych i niespłaconych kredytów oraz niepłaconych należności czynszowych za mieszkanie i lokale użytkowe o wartości 230.000,00 zł.

W wyniku podziału majątku dorobkowego, po spłacie zobowiązań, każda ze stron otrzymała kwotę po 100.000,00 zł. Z powyższej kwoty powódka 40.000,00 zł przekazała córkom, z reszty spłaciła własne zadłużenie, wykupiła wycieczkę a pozostałą część przeznaczyła na bieżące potrzeby. Obecnie nie posiada oszczędności (przesłuchanie powódki protokół z 6 lipca 2020 r. 00;23;53-00;25;29).

W trakcie wyrokowania w ostatniej sprawie o alimenty strony zarejestrowane były w urzędzie pracy jako osoby bezrobotne, bez prawa do zasiłku. Powódka nie posiadała żadnych stałych dochodów. Otrzymywała pomoc finansową od rodziny i znajomych, okazjonalnie handlowała odzieżą sprowadzaną z zagranicy. Pozostawała pod stałą opieką lekarską. Posiadane środki finansowe nie pozwalały jej na zakup koniecznych okularów czy leków. Pozwany zamieszkiwał w W., był konsultantem przy (...) Związku (...), prowadził działalność społeczną również w (...) Związku (...), nie otrzymywał wynagrodzenia a jedynie diety wyjazdowe, wyżywienie i odzież sportową. Podejmował się prac dorywczych np. mycia okien. (akta tut. Sądu o sygn. akt III RC 89/06).

Aktualnie powódka uzyskuje świadczenie emerytalne w kwocie 1.088,87 zł. Dochód powódki za 2019r. wyniósł 16.294,56 zł. Zajmuje samodzielne mieszkanie, czynsz wynosi 597,64 zł, opłata za prąd 116,85 zł co dwa miesiące, spłaca raty kredytu po 205,34 zł (zaciągniętego w kwocie 10.000 zł na codzienne potrzeby), opłaca składkę ubezpieczeniową za mieszkanie 28,00 zł i ubezpieczenie na życie 39,00 zł miesięcznie. Po przebytym w 2018r. udarze, mieszkanie przepisała na córkę. (zawiadomienie o wysokości opłat k. 50, wyciąg z rachunku k. 51, zeznanie podatkowe k. 52-53, decyzja ZUS k. 54, potwierdzenie przelewu k. 57)

Stan zdrowia powódki nie pozwala jej na podjęcie dodatkowego zatrudnienia, jest po lekkim udarze, leczy się psychiatrycznie, ma lęki, nerwice, stany depresyjne. Korzysta z odpłatnych wizyt u psychiatry – 50 zł za wizytę raz w miesiącu, wcześniej korzystała z publicznej przychodni jednak jej stan zdrowia pogarszał się. Na leki przeznacza średnio 300 zł miesięcznie. Na wyżywienie przeznacza ok. 500 zł miesięcznie. Korzysta z pomocy finansowej córek, które robią jej zakupy, w czasie ograniczonej możliwości wychodzenia z mieszkania z powodu pandemii poniosły wydatki ok. 400,00 zł. Na środki czystości i kosmetyki przeznacza 200,00 zł miesięcznie. Samodzielnie obcina i farbuje sobie włosy. Nie opłaca abonamentu telewizyjnego (przesłuchanie powódki 00;12;39-00;22;24).

Pozwany od kilku lat przebywa w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a jego miejsce zamieszkania nie jest znane. Uzyskuje świadczenie emerytalne, z którego prowadzona jest egzekucja przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomiu J. A. pod sygn akt KMP 39/08 na rzecz wielu wierzycieli, w tym powódki.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w pierwszej kolejności w oparciu o powołane wyżej dokumenty znajdujące się w aktach niniejszej sprawy oraz akta tut. Sądu o sygn akt III RC 89/06. Przedstawione dokumenty nie budziły jakichkolwiek wątpliwości. Nadto, Sąd oparł swe ustalenia o zeznania powódki. Powołane przez powódkę okoliczności, jak i przedstawione koszty utrzymania nie wzbudziły wątpliwości, szczegółowo i w sposób wyczerpujący przedstawiła wszystkie dane istotne dla rozstrzygnięcia tej sprawy. Kwoty przywołane przez nią nie wykraczały poza przeciętnie ponoszone koszty miesięcznego utrzymania osoby dorosłej.

Sąd zważył, co następuje:

Jak wynika z art. 60 § 2 k.r.o. jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, Sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Ustawodawca nałożył zatem obowiązek przyczyniania się przez małżonka wyłącznie winnego do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego w odpowiednim zakresie. Nadmienić przy tym należy, że obowiązek alimentacyjny między małżonkami po rozwodzie stanowi kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego.

Zgodnie z art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zakres tej zmiany, stosownie do treści art. 135 k.r.o. zależy zarówno od usprawiedliwionych potrzeb, jak i od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy rozumieć jako całokształt warunków bytowych stosownych do wieku, stanu zdrowia i innych okoliczności konkretnej sprawy. Poziom zaspokajania tych potrzeb zależy od stopy życiowej zobowiązanych do alimentacji, jaką zapewniają im albo mogą zapewniać ich możliwości zarobkowe należycie wykorzystywane.

Uprawniony ma bowiem prawo do zbliżonego z zobowiązanym poziomu zaspokajania swoich usprawiedliwionych potrzeb.

W niniejszej sprawie powódka M. Ś. wniosła o podwyższenie kwoty alimentów z 400,00 zł do kwoty 1.200,00 zł miesięcznie, wskazując, że od ostatniego wyroku alimentacyjnego upłynęło 13 lat a jej dochody nie wystarczają na zaspokojenie bieżących potrzeb. Kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wnosił o oddalenie pozwu w całości jako bezpodstawnego.

Opierając się na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym stwierdzić należy, że usprawiedliwione potrzeby powódki znacząco wzrosły od momentu pierwotnego ustalenia alimentów w 2007r. Jednakże zauważyć również należy, że powódka na skutek podziału majątku dorobkowego uzyskała znaczącą, przy jej pozostałych dochodach, kwotę 100.000,00 zł. Kwota ta w pierwszym rzędzie powinna zostać przeznaczona na koszty utrzymania powódki, wydatki na rehabilitację, leki jeżeli jej bieżące dochody na to nie pozwalały a także zabezpieczenie finansowe na przyszłość.

Tymczasem powódka 40%, bo aż 40.000,00 zł z otrzymanych 100.000,00 zł przeznaczyła na darowizny na rzecz córek. Resztę przeznaczyła na wycieczkę, spłatę zadłużenia i bieżące potrzeby. Aktualnie nie posiada żadnych oszczędności. Nie może zatem żądać obciążenia pozwanego alimentami w takiej wysokości aby jej stopa życiowa była równa tej, do jakiej była wcześniej przyzwyczajona, skoro sama czyniąc darowiznę pogorszyła swoją sytuację finansową. Dokładna sytuacja finansowa i osobista pozwanego nie jest znana. Ustalono, że pozwany od wielu lat przebywa za granicą, przyznano mu emeryturę 2.500,00 zł miesięcznie (k. 78 akt), posiada liczne zadłużenia objęte postępowaniami egzekucyjnymi. Natomiast z całą pewnością kwota 400,00 zł w chwili obecnej nie jest wystarczająca, biorąc pod uwagę zmianę siły nabywczej pieniądza i pogarszający się stan zdrowia powódki.

Mając powyższe na uwadze, w tym wysokość emerytury powódki i jej miesięczne wydatki oraz pomoc finansową rodziny jaka jest konieczna aby pokryć niezbędne potrzeby powódki Sąd uznał za zasadne podwyższenie kwoty alimentów do 600,00 zł miesięcznie. Uwzględnienie żądania pozwu w większym zakresie nie było uzasadnione ze względu na sytuację pozwanego i jego liczne zobowiązania finansowe objęte postepowaniem egzekucyjnym.

W punkcie trzecim wyroku, Sąd odstąpił od obciążania pozwanego częścią nieuiszczonej opłaty sądowej, od której strona powodowa była zwolniona w całości, a to zgodnie z art. 102 k.p.c. z uwagi na jego sytuację majątkową.

W punkcie czwartym przyznano kuratorowi dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, adw. E. D. wynagrodzenie za czynności podjęte w sprawie w kwocie 192,00 zł na podstawie art. 1 ust. 1 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów stanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z art. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie

Wyrokowi w punkcie pierwszym nadano rygor natychmiastowej wykonalności na mocy art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.

Dnia 22 lipca 2020 r.

sędzia Mariusz Witkowski

Sygn. akt: III RC 153/19

ZARZĄDZENIE

1. odnotować zwrot akt ze sporządzonym uzasadnieniem w kontrolce uzasadnień;

3. odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczyć adw. E. D. z poucz o sposobie wniesienia apelacji;

4. kal. 14 dni lub z wpływem (akta przedłożyć Przewodniczącemu III Wydziału celem podjęcia dalszych czynności).

Dnia 22 lipca 2020 r.

sędzia Mariusz Witkowski